Decyzja - GN.6820.1.37.2016
Znak sprawy: GN.6820.1.37.2016
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 703), zwana dalej „ustawą zwg.” oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn. zm.), orzekam
1. uznać za mienie gromadzkie nieruchomość położoną w obrębie Poręby, gmina Zduńska Wola, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działkę nr 1/1 o pow. 0,9437 ha.
2. decyzja niniejsza stanowi w oparciu o przepis art. 98 ust. 1 o radach narodowych
z dnia 25 stycznia 1958 roku (Dz. U. z 1975 r. Nr 26, poz. 139) podstawę dokonania w księdze wieczystej wpisu własności na rzecz Skarbu Państwa.
U Z A S A D N I E N I E
Wójt Gminy Zduńska Wola wnioskiem z dnia 23 września 2016 r., zwrócił się do Starosty Zduńskowolskiego o wydanie decyzji w sprawie uznania za mienie gromadzkie nieruchomości położonej w obrębie Poręby, gmina Zduńska Wola, składającej się z działki o obecnym numerem ewidencyjnym 1/1 o pow. 0,9437 ha, która jest wykorzystywana jako droga dojazdowa do pół oraz siedlisk mieszkańców wsi Poręby.
Rozpatrując wniosek Wójta Gminy Zduńska Wola, na wstępie przeprowadzono postępowanie dowodowe, mające na celu ustalenie pochodzenia tej nieruchomości.
W toku postępowania ustalono, że od chwili prowadzenia rejestru ewidencji gruntów, tj. od 1963 r., działka o ówczesnym nr 1 o pow. 0,7700 ha została przypisana do jednostki rejestrowej, gdzie podmiotem władającym była Gmina Zduńska Wola w użytku „Dr” – drogi powszechnego korzystania, bez posiadanego do tego gruntu tytułu własności. Na potwierdzenie wymienionego wyżej zapisu, w zakresie podmiotu władającego nieruchomością brak jest dokumentów, a stan prawny nieruchomości pozostaje do dnia dzisiejszego nieuregulowany.
Zgodnie z operatem modernizacji ewidencji gruntów, przyjętym do zasobu geodezyjnego i kartograficznego Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Zduńskiej Woli w 2003 r. o numerze 669.19-1697/03, dokonano precyzyjnego zamierzenia powierzchni działek położonych w obrębie Poręby, gmina Zduńska Wola z dokładnością do 1 m2, co wiązało się z dokonaniem zmian w numeracji działek położonych w tym obrębie i tak, działka nr 1 otrzymała numer 1/1 o pow. 0,9437 ha. Do działki tej przypisano jako władającego Gminę Zduńska Wola, a jej sposób użytkowania pozostał niezmieniony. Nadal jest wykorzystywana jako droga dojazdowa do siedlisk mieszkańców wsi Poręby.
Na okoliczność ustalenia stanu władania i użytkowania gruntów objętych wnioskiem, przeprowadzono postępowanie dowodowe, w postaci przesłuchań świadków.
Zeznania świadków przeprowadzone zostały przez pracownika ds. decyzji środowiskowych i gospodarki przestrzennej Urzędu Gminy Zduńska Wola, w dniach 16 i 21 września 2016 r. Zeznającymi były osoby sprawujące urząd sołtysa wsi Poręby w ostatnich latach oraz mieszkańcy wsi, którzy urodzili się w 1942 i 1948 r. Z informacji, jakie pozyskano od świadków wynika, że działka o obecnym numerze ewidencyjnym 1/1 wykorzystywana jest przez wszystkich mieszkańców wsi jako droga dojazdowa do pól oraz do siedlisk mieszkańców wsi.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że grunt ten można uznać za grunt stanowiący majątek wspólny, przeznaczony do użytku publicznego, bez względu na to czy osoby korzystające z tego majątku są mieszkańcami danej gminy lub miasta i służył do użytku wszystkich lub pewnej ich części, który zgodnie z przyjętymi unormowaniami prawnymi art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych Dz. U. Nr 28, poz. 169 i ustawą z 25 września 1954 roku o reformie podziału administracyjnego wsi (Dz. U. 43, poz. 191) stał się majątkiem Skarbu Państwa.
Do chwili obecnej przedmiotowa działka jest ogólnodostępna dla wszystkich mieszkańców wsi.
Z powyższych ustaleń wynika zatem, że powyższe działki służyły celom społecznym i publicznym, a zatem stanowiły majątek gromadzki.
Do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 25 września 1954 r. – o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych (Dz. U. z 1954 r. Nr 43, poz. 191 ze zm.), istniały gromady, które nie były jednostkami samorządu terytorialnego, ale posiadały osobowość prawną i były podmiotami majątku i dobra gromadzkiego. Po wejściu w życie ww. ustawy w miejsce dotychczasowych gmin i gromad utworzono nowe gromady jako jednostki podziału administracyjnego wsi, a gromadzkie rady narodowe stały się organami władzy państwowej w gromadach. Odpowiednikiem dawnej gromady stała się wieś, która nie miała osobowości prawnej ani zakresu zadań publicznych, a zatem nie mogła stać się następczynią gromady w zakresie praw majątkowych. Dotychczasowe przepisy szczególne dotyczące gromad i gromadzkich rad narodowych miały znaleźć zastosowanie do gmin i gminnych rad narodowych w ustawie z dnia 25 stycznia 1958 r. – o radach narodowych (Dz. U. z 1975 r. Nr 26, poz. 139 ze zm.). W art. 98 ust. 2 ustawy o radach narodowych ustalono, że „dotychczasowe mienie gromadzkie staje się mieniem gminnym” i aczkolwiek ustawa nie zawierała wyraźnego postanowienia, że mienie gromadzkie stało się mieniem państwowym, to mienie to traktowała jako własność państwa, pozostającą w dyspozycji organów władzy państwowej – gromadzkich rad narodowych (por. wyrok WSA z dnia 26 listopada 2010 r. II SA/Ke 621/10). Analogiczne stanowisko zajmował Sąd Najwyższy. Wyraźnie je określił w orzeczeniu z dnia 26 marca 1960 r., I CR 535/59 (OSNC 1961, nr 3, poz. 73) stwierdzając, że majątek byłych gromad stał się majątkiem państwa. Sąd Najwyższy wskazał między innymi na to, że całkowita zmiana poprzedniego charakteru gromad pociągnęła za sobą przejście majątku (mienia) gromadzkiego na własność państwa, które reguluje sprawę zarządu tego mienia tak, jak zarządu innego mienia ogólnonarodowego. Nienaruszone pozostały tylko prawa przysługujące mieszkańcom gromad. Stanowisko dotyczące charakteru byłego mienia gromadzkiego, które stało się przedmiotem własności państwowej było konsekwentnie podtrzymywane w późniejszych orzeczeniach i Sąd Najwyższy nigdy od niego nie odstąpił (por. postanowienie z dnia z dnia 18 listopada 1966 r., I CR 629/66, PUG 1967, nr 11, s. 371-372, wyrok z dnia 30 czerwca 1983 r., IV CR 202/83, OSNCP 1984, nr 1, poz. 15, uchwała z dnia 30 października 1986 r., III CZP 67/86, OSNC 1987, nr 11, poz. 171). Taki sam pogląd wyrażał Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok z dnia 9 września 1987 r., II SA 113/87, ONSA 1987, nr 2, poz. 63).
Uwzględniając powyższe Starosta Zduńskowolski stwierdził, że dowody zgromadzone w sprawie dają podstawy do ustalenia – na zasadzie art. 8 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych – że opisana we wniosku nieruchomość stanowi mienie gromadzkie.
Decyzja niniejsza podlega ogłoszeniu w sposób określony w art. 8 ust. 6 ustawy zwg. Przedmiotowe mienie podlega dalszej regulacji w trybie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 ze zm.), bowiem z dniem 27 maja 1990 r. mienie gminne staje się z mocy prawa mieniem gminy, na której obszarze jest położone, co wymaga potwierdzenia przez Wojewodę w formie decyzji.
Od niniejszej decyzji służy stronom prawo złożenia odwołania do Wojewody Łódzkiego, w terminie 14 dni od daty upływu czternastodniowego ogłoszenia w Urzędzie Gminy Zduńska Wola.