Zduńska Wola, dnia 4 października 2016 r.

Znak sprawy: GN.6820.1.29.2016

 

 

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 703), zwana dalej „ustawą zwg.” oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn. zm.), orzekam

 

nr 39/1 o pow. 0,5896 ha 

nr 40/1 o pow. 0,3202 ha

nr 129/1 o pow. 0,6520 ha

nr 131/1 o pow. 1,2839 ha

nr 132/1 o pow. 0,4926 ha

nr 234/1 o pow. 0,0533 ha

nr 325/2 o pow. 0,1866 ha

nr 326/1 o pow. 0,1753 ha

nr 327/1 o pow. 1,5428 ha

nr 375/1 o pow. 0,2315 ha

 

 

 

Wójt Gminy Zduńska Wola wnioskiem z dnia 4 sierpnia 2016 r., zwrócił się do Starosty Zduńskowolskiego o wydanie decyzji w sprawie uznania za mienie gromadzkie nieruchomości położonej w obrębie Izabelów, gminy Zduńska Wola, składającej się z działek o obecnych numerach ewidencyjnych: nr 39/1 o pow. 0,5896 ha, nr 40/1 o pow. 0,3202 ha, nr 129/1 o pow. 0,6520 ha, nr 131/1 o pow. 1,2839 ha, nr 132/1 o pow. 0,4926 ha, nr 234/1 o pow. 0,0533 ha, nr 325/2 o pow. 0,1866 ha, nr 326/1 o pow. 0,1753 ha, nr 327/1 o pow. 1,5428 ha, nr 375/1 o pow. 0,2315 ha, które były wykorzystywane jako drogi dojazdowe do pól oraz siedlisk mieszkańców wsi Andrzejów, Izabelów i Izabelów Mały.

Rozpatrując wniosek Wójta Gminy Zduńska Wola, na wstępie przeprowadzono postępowanie dowodowe, mające na celu ustalenie pochodzenia tych nieruchomości.

W toku postępowania ustalono, że od chwili prowadzenia rejestru ewidencji gruntów, tj. od 1958 r., działki o ówczesnych nr 39, 40, 129, 131, 132, 234, 325, 326, 327, 375 zostały przypisane do jednostki rejestrowej, gdzie podmiotem władającym była Gmina Zduńska Wola – drogi powszechnego korzystania. Na potwierdzenie wymienionego wyżej zapisu, w zakresie podmiotu władającego nieruchomością brak jest dokumentów, a stan prawny nieruchomości pozostaje do dnia dzisiejszego nieuregulowany.

Zgodnie z operatem modernizacji ewidencji gruntów, przyjętym do zasobu geodezyjnego i kartograficznego Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Zduńskiej Woli w 2002 r., dokonano precyzyjnego zamierzenia powierzchni działek położonych w obrębie Ogrodzisko, gmina Zduńska Wola z dokładnością do 1 m2, co wiązało się z dokonaniem zmian w numeracji działek położonych w tym obrębie i tak, działka:

nr 39 otrzymała numer 39/1 o pow. 0,5896 ha,

nr 40 otrzymała numer 40/1 o pow. 0,3202 ha,

nr 129 otrzymała numer 129/1 o pow. 0,6520 ha,

nr 131 otrzymała numer 131/1 o pow. 1,2839 ha,

nr 132 otrzymała numer 132/1 o pow. 0,4926 ha,

nr 234 otrzymała numer 234/1 o pow. 0,0533 ha,

nr 325 otrzymała numer 325/1 o pow. 0,1741 ha,

nr 326 otrzymała numer 326/1 o pow. 0,1753 ha,

nr 327 otrzymała numer 327/1 o pow. 1,5428 ha,

nr 375 otrzymała numer 375/1 o pow. 0,2315 ha.

W wyniku podziału działki nr 320/1 i nr 284/1 działka 325/1 zmieniła numer na 325/2 o pow. 0,1866 ha.

Na okoliczność ustalenia stanu władania i użytkowania gruntów objętych wnioskiem, przeprowadzono postępowanie dowodowe, w postaci przesłuchań świadków.

Zeznania świadków przeprowadzone zostały przez pracownika ds. decyzji środowiskowych i gospodarki przestrzennej Urzędu Gminy Zduńska Wola, w dniu 3 sierpnia 2016 r. Zeznającymi były osoby sprawujące urząd sołtysa wsi Izabelów w ostatnich latach oraz mieszkańcy wsi, którzy urodzili się w 1940 i 1944 r. Z informacji, jakie pozyskano od świadków wynika, że działki wymienione w sentencji decyzji, wykorzystywane były przez wszystkich mieszkańców wsi jako drogi dojazdowe do pól oraz ich siedlisk.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że grunty te można uznać za grunty stanowiące majątek wspólny, przeznaczony do użytku publicznego, bez względu na to czy osoby korzystające z tego majątku są mieszkańcami danej gminy lub miasta i służyły do użytków wszystkich lub pewnej ich części, który zgodnie z przyjętymi unormowaniami prawnymi art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych Dz. U. Nr 28, poz. 169 i ustawą z 25 września 1954 roku o reformie podziału administracyjnego wsi (Dz. U. 43, poz. 191) stał się majątkiem Skarbu Państwa.

Do chwili obecnej przedmiotowe działki są ogólnodostępne dla wszystkich mieszkańców wsi.

Z powyższych ustaleń wynika zatem, że powyższe działki służyły celom społecznym 

i publicznym, a zatem stanowiły majątek gromadzki.

Do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 25 września 1954 r. – o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych (Dz. U. z 1954 r. Nr 43, poz. 191 ze zm.), istniały gromady, które nie były jednostkami samorządu terytorialnego, ale posiadały osobowość prawną i były podmiotami majątku i dobra gromadzkiego. Po wejściu w życie ww. ustawy w miejsce dotychczasowych gmin i gromad utworzono nowe gromady jako jednostki podziału administracyjnego wsi, a gromadzkie rady narodowe stały się organami władzy państwowej w gromadach. Odpowiednikiem dawnej gromady stała się wieś, która nie miała osobowości prawnej ani zakresu zadań publicznych, a zatem nie mogła stać się następczynią gromady w zakresie praw majątkowych. Dotychczasowe przepisy szczególne dotyczące gromad i gromadzkich rad narodowych miały znaleźć zastosowanie do gmin i gminnych rad narodowych w ustawie z dnia 25 stycznia 1958 r. – o radach narodowych (Dz. U. z 1975 r.  Nr 26, poz. 139 ze zm.). W art. 98 ust. 2 ustawy o radach narodowych ustalono, że „dotychczasowe mienie gromadzkie staje się mieniem gminnym” i aczkolwiek ustawa nie zawierała wyraźnego postanowienia, że mienie gromadzkie stało się mieniem państwowym, to mienie to traktowała jako własność państwa, pozostającą w dyspozycji organów władzy państwowej – gromadzkich rad narodowych (por. wyrok WSA z dnia 26 listopada 2010 r. II SA/Ke 621/10). Analogiczne stanowisko zajmował Sąd Najwyższy. Wyraźnie je określił w orzeczeniu z dnia 26 marca 1960 r., I CR 535/59 (OSNC 1961, nr 3, poz. 73) stwierdzając, że majątek byłych gromad stał się majątkiem państwa. Sąd Najwyższy wskazał między innymi na to, że całkowita zmiana poprzedniego charakteru gromad pociągnęła za sobą przejście majątku (mienia) gromadzkiego na własność państwa, które reguluje sprawę zarządu tego mienia tak, jak zarządu innego mienia ogólnonarodowego. Nienaruszone pozostały tylko prawa przysługujące mieszkańcom gromad. Stanowisko dotyczące charakteru byłego mienia gromadzkiego, które stało się przedmiotem własności państwowej było konsekwentnie podtrzymywane w późniejszych orzeczeniach i Sąd Najwyższy nigdy od niego nie odstąpił (por. postanowienie z dnia z dnia 18 listopada 1966 r., I CR 629/66, PUG 1967, nr 11, s. 371-372, wyrok z dnia 30 czerwca 1983 r., IV CR 202/83, OSNCP 1984, nr 1, poz. 15, uchwała z dnia 30 października 1986 r., III CZP 67/86, OSNC 1987, nr 11, poz. 171). Taki sam pogląd wyrażał Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok z dnia 9 września 1987 r., II SA 113/87, ONSA 1987, nr 2, poz. 63).

Uwzględniając powyższe Starosta Zduńskowolski stwierdził, że dowody zgromadzone w sprawie dają podstawy do ustalenia – na zasadzie art. 8 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych – że opisana we wniosku nieruchomość stanowi mienie gromadzkie.

Decyzja niniejsza podlega ogłoszeniu w sposób określony w art. 8 ust. 6 ustawy zwg. Przedmiotowe mienie podlega dalszej regulacji w trybie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 ze zm.), bowiem z dniem 27 maja 1990 r. mienie gminne staje się z mocy prawa mieniem gminy, na której obszarze jest położone, co wymaga potwierdzenia przez Wojewodę w formie decyzji.

Od niniejszej decyzji służy stronom prawo złożenia odwołania do Wojewody Łódzkiego, w terminie 14 dni od daty upływu czternastodniowego ogłoszenia w Urzędzie Gminy Zduńska Wola.